شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره

در همه‌ی ابیات به استثنای بیت ........ استعاره‌ی کنایی، تشخیص هم دارد.

بـگـریـز در آغـوش مـن از خـلـق که گل‌ها از بــاد گــریــزنــد در آغــوش گــیــاهـی

بال همت و عشقم خود به بام عرش افشان تـا فـرشـتـه رشـک آرد بـر مـقـام انـسـانـی

برگ عیش حسن از دامان پاک عاشق است نـخـل مـاتـم مـی‌شود شمعی که بی‌پروانه شد

هــر دم غــم فـراقـش بـر دل نـهـاد داغـی هر لحظه دست هجرش در پا شکست خاری

در همه‌ی گزینه‌ها «اضافه‌ی استعاری» وجود دارد، جز ........................

گـریـه‌ی ابر بهار از دل پردرد من است چهره‌ی زرد خزان از نفس سرد من است

تـو را لـبـی‌سـت ز چشم ستاره خندان‌تر مــرا دلــی ز دهـان تـو تـنـگ‌مـیـدان‌تـر

ریخت ز چشم آب و به سر خاک کرد گـــرد ز آیـــیـــنـــه‌ی دل پــاک کــرد

مـگـر بـه روشـنـی ایـن چـراغ ربّـانـی بـه پـیـشـگـاه حـقـیـقتت رسم ز راه مجاز

در کدام بیت استعاره‌ی مکنیّه وجود ندارد؟

شـک نـیـسـت کـه روزی اثـری خـواهـد کرد تـیـر آهـی کـه به وقت سحر انداخته‌ایم

عــشــق بــیــفــشــرد پـا بـر نـمـط کـبـریـا بـرد بـه دسـت نـخست، هستی ما را زما

گــر شــب هــجـران مـرا تـاخـتـن آرد اجـل روز قیامت زنم، خیمه به پهلوی دوست

گرچه من خود زعدم دل خوش و خندان زادم عـشـق آمـوخت مرا شکل دگر خندیدن

در کدام بیت آرایه‌ی استعاره به‌کار نرفته است؟

اگــر عــشـق اوفـتد در سینه‌ی سنگ بــه مــعشوقی زند در گوهری چنگ

بـه شـیـریـن کـاری شـیـرین دل‌بند فــرو خــوانـد به کوشش نکته‌ای چند

ز سوزِ عشق بهتر در جهان چیست؟ کـه بـی او گل نخندید، ابر نگریست

ز عــشــق آفــاق را پــردرد کـردم خِــرَد را دیــده خـواب‌آلـوده کردم

کدام مورد درباره‌ی استعاره درست نیست؟

گاه مجاز بر پایه شباهت است و این همان استعاره است.

استعاره همان مجاز به علاقه‌ی شباهت است.

استعاره به لغت به معنی عاریه و وام گرفتن است.

استعاه همان مجاز است.

شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 9902