شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 5672

ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است / به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را 

بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود / دامی به راهی می‌نهم مرغی به دامی می‌زنم 

بر تو خوانم ز دفتر اخلاق / آیتی در وفا و در بخشش

پس آنگهش ز کرم این قدر به لطف بپرس / که گر وظیفه تقاضا کنم روا باشد 

هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌‌ای (مفتعلن فاعلات مفتعلن فع)

 باده خور و به دامنم پاک کن آن دهان و لب (مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن) 

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌‌ایم (مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن) 

میان گریه می‌‌خندم که چون شمع اندر این مجلس (مفاعلن مفاعلن مفاعلن مفاعلن) 

عشق چو باشد کم نشود جان / دور مبادا سایه جانان

پاک شو از خویش و همه خاک شو / تا که ز خاک تو بروید گیا

ناصح من کژ نهاد و برد ز راهم / شرط امینی و مستشار نه این بود

سرو اگر سرکشید در قد تو کی رسید / نرگس اگر چشم داشت هیچ ندید او تو را

گرچه وصالش نه به کوشش دهند               هر قدر ای دل که توانی بکوش

آب چو خاکی بده باد در آتش شده            عشق به هم برزده خیمه این چار را

بر در ارباب بی‌مروّت دنیا                        چند نشینی که خواجه کی به درآید

شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما       راست بگو شمع رخت دوش کجا بود کجا