شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس سوم: پاسداری از حقیقت | آزمون شماره 18615

نهال عدل را در باغ بنشان / درخت ظلم را از بیخ بر کن

شه چو ظالم بود نهاید دیر / زود گردد بر او مخالف چیر

شود تاریکی ظلم از جهان دور / نماند شمع بزم عدل بی نور

مکن خیره بر خویشتن بر ستم / که آن گاه مانی به بیداد و غم

ترک جان گفتم؛ نهادم پا به صحرای طلب  / تا در آن وادی مرا از تن برآید جان کجا؟

جسم غم فرسود من، چون آوَرَد تاب فراق؟ / این تن لاغر کجا؟ بار غم هجران کجا؟

در لب یار است آب زندگی در حیرتم /  خضر می‌رفت از پی سرچشمهٔ حیوان کجا؟!

چون جرس با ناله عمری شد که ره طی می‌کند/ تا رسد هاتف به گَرد محمل جانان کجا؟