شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوم: از آموختن، ننگ مدار | آزمون شماره 14700

گرچه دانم که به جایی نبرد راه قریب/من به بوی سر آن زلف پریشان بروم 

سه بوسه کز دو لبت کرده ای وظیفه من/ اگر ادا نکنی غرض دار من باشی 

دلم خزانۀ اسرار بود و دست غزا /درش بست و کلیدش به دلستانی داد 

قَدَر سازِ وجود دهر می ساخت/ که بر عرش تو شد اقبال مقرون 

آمدِ  کار من و رشته تسبیح یکی است / که ز صد رهگذرم ، سنگ به سر می آید

دندانه های کاخ خسایارشا هنوز / از شوکت قدیمی خود گفت و گو کنند

ز خارزار تعلق ، کشیده دامان رو / که بحث بر سر یک سوزن مسیحا رفت

چون نبود او را معیّن خانه ای / هر کجا دید، رخت آن جا نهاد

زیبا شود به کارگه عشق کار من / هر گه نظر به صورت زیبا کنم تو را

کسی کاو هوای فریدون کند / سر از بند ضحاک بیرون کند

نخست از من به خوابی دل ربودی / به بیداری هزارم غم فزودی

گل اندک عمر و چندان باد در سر / چگونه خنده ناید گلستان را

یکی را که معزول کردی ز جاه / چو چندی برآید ببخشش گناه

نویسنده را گر ستون عمل / بیافتد، نبرد طناب امل

چو نرمی کنی خصم گردد دلیر / وگر خشم گیری شوند از تو سیر

درشتی و نرمی به‌هم‌در به است / چو رگ‌زن که جرّاح و مرهم‌نه است