شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 4782

بت خورشیدرخ من به گذارست امشب / شب‌روان را رخ او مشعله‌دارست امشب

معدن نور بر این گنبد پیروزه است / که چو باغیست پر از لاله و پر سوسن

ای فلک نیم نفس رفت که بی‌مرحمتی / تحفه تازه ز کج‌بازی سیاره بیار

به مهمان‌خانه آز و هوا جز لاشه چیزی نیست / برای لاشخواران واگذار این میهمانی را

سعدی از سرزنش غیر نترسد هیهات /  غرقه در نیل چه اندیشه کند باران را

اگر رفت و آثار خیرش نماند / نشاید پس از مرگش الحمد خواند

جرم گردون تیره و روشن در او آیات صبح / گویی اندر جان نادان خاطر داناستی

صبحدم ناله قمری شنو از طرف چمن / تا فراموش کنی فتنه دور قمری

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد               عارفان را همه در شرب مدام اندازد

ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت             به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست

نقش مستوری و مستی نه به دست من و توست             آن چه سلطان ازل گفت بکن آن کردم

من گدا، هوس سرو قامتی دارم           که دست در کمرش جز به سیم و زر نرود