شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | آزمون شماره 9731

همه را هست همین داغ محبّت که مراست / که نه مستم من و در دور تو هشیاری هست 

گر ببینم رخ خوبش نکنم میل به باغ / زانکه چون عارض او نیست گلی بستان را

به خدا میل ندارم نه به چرب و نه به شیرین / نه بدان کیسه پُر زر نه بدین کاسه زرین

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل / کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکیّ و خدایی / نروم جز به همان ره که توام راه نمایی

عمر گویندم که ضایع می‌کنی با خوبرویان / وان که منظوری ندارد عمر، ضایع می‌گذارد

گفتم ای مه توبه کردم توبه‌ها را رد مکن / گفت بس راه است پیشت تا ببینی توبه را

مگر این دم سر آن زلف پریشان شده است / که چنین مشک تتاری عبرافشان شده است

هر که شیرینی فروشد مشتری بر وی بجوشد / یا مگس را پر ببندد یا عسل را سر بپوشد

هر که چیزی دوست دارد، جان و دل بر وی گمارد / هرکه محرابش تو باشی سر ز خلوت برنیارد

فرهاد شورانگیز اگر در پای سنگی جان بداد / گفتار شیرین بی‌سخن در حالت آرد سنگ را

روزگار است این‌که گه عزّت دهد گه خوار دارد / چرخ بازیگر ازین بازیچه‌ها بسیار دارد

عشق تو بربود ز من مایه مایی و منی / خود نبوَد عشق تو را چاره ز بی‌خویشتنی

با هر که بنشینم دمی کز یاد او غافل شوم / چون صبح بی‌خورشیدم از دل بر نمی‌آید نفس

من دوست می‌دارم جفا کز دست جانان می‌برم / طاقت نمی‌دارم ولی افتان و خیزان می‌برم

گفتی که چون من در زمی دیگر نباشد آدمی / ای جان لطف و مردمی ما نیز هم بد نیستیم