شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 8461

به عشق مستی و رسوایی‌ام خوش است از آنک / نکو نباشد با عشق زهد ورزیدن

برو ای عقل نگو عشق چرا کرد چنین / پادشاه است و بر او چون و چرایی نرسد

سوار عقل که باشد که پشت ننماید / در آن مقام که سلطان عشق روی نمود

ماجرای عقل پرسیدم ز عشق / گفت معزول است و فرمانیش نیست

مدّعیان عرفان، به درسی کردن عرفان و شرح اصطلاحات و پیچیده جلوه دادن مفاهیم آن پرداختند؛ در نتیجه در این دوره، کتاب‌های عرفانی مهمی به نثر نوشته شد.

ادیبان این دوره در کتاب‌های مصنوع و متکلّف بیشتر به ظاهرسازی و به صنایعی مثل استعارات دور از ذهن و آوردن سجع‌های متوالی و بی‌روح روی آوردند.

به علّت کشتن یا متواری ساختن فضلا و نابودی کتابخانه‌ها، از صحّت و اتقان مطالب کاسته شد و ضعف و انحطاط فکری این دوره را فرا گرفت.

به علّت نبودن استادان بزرگ و از بین رفتن مراکز علمی، تحقیق و تتبّع در بین علما و ادیبان سستی یافت.

ورود لغات ترکی و مغولی به زبان فارسی در دوران تیموریان شدّت گرفت ولی این جریان در زبان فارسی دیری نپایید.

نثر ساده‌ این دوره در همه جا فصیح و بلیغ است.

مدّعیان عرفان در این عصر، به پیچیده جلوه دادن مفاهیم عرفانی و درسی کردن عرفان پرداختند.

به‌وجود آمدن سستی و ضعف در ساخت دستوری جملات نثر، از ویژگی‌های این دوره است.