شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 52

قصاید

مثنوی‌های

غزل‌های

قطعات

بیابد اصل او همچو را مردان/ رسد چون ناصر خسرو به جانان

جانا ز لطف ایزدی گر بر دل و جانم زدی / هرگز نگویی انوری، روزی وفادارم تو را

خاقانی از آنگه که خبر یافت ز عشقت / از بیخبری او به جهان رفت خبرها

خداوندا در توفیق بگشای / نظامی را ره تحقیق بنمای

حمد، ستایش خداوند است و ثنا گفتن بر وی و بزرگ داشتن به نام پاک و صفت بزرگوار و صنع نیکو و تمام و نواخت بیکران.

حجاب که بود میان دل ایشان برداشته شود. همه آرزوهاشان نقد شود. آب مشاهدتشان در جوی ملاطفت روان شود.

دشمن‌پرور است و دوست نواز، عیب پوش است و کارساز. یاد او آئین زبان و دیدار او زندگی جان.

شرعت بر پی شریعت رفتن است. منهاج به نور چراغ راه بردن است. شرعت آن پیغام است که از رسول شنیدی، منهاج آن نور است که در سر یافتی.

قصیده

مثنوی

قطعه

غزل

حذف فعل به قرینه در متن دیده می‌شود.

نثر عرفانی است.

از آرایه‌های ادبی در آن استفاده شده است.

از ترکیبات دشوار در متن بهره گرفته شده است.