شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 4765

با آن همه بیداد او وین عهد بی‌بنیاد او / در سینه دارم یاد او یا بر زبانم می‌رود

هرگز اندر همه عالم نشناسم غم و شادی / مگر آن وقت که شادی‌خور و غمخوار تو باشم

کیست آن کِش سر پیوند تو در خاطر نیست / یا نظر با تو ندارد مگرش ناظر نیست

جهانی در پی‌ات مفتون به جای آب گریان خون / عجب می‌دارم از هامون که چون دریا نمی‌باشد

هر چند چو گل گوش فکندیم در این باغ / حرفی که برد راه به جایی نشنیدیم

 از بس که با جان و دلم ای جان و دل آمیختی / چون نکهت از آغوش گل بوی تو خیزد از گلم

 ای از حیای لعل لبت گشته آب، می / خورشید پیش آتش روی تو کرده خوی

 چون شدم کشته پیکان خدنگ غم عشق / بر دلم چند زنی ناوک دلدوز امشب

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد               عارفان را همه در شرب مدام اندازد

ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت             به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست

نقش مستوری و مستی نه به دست من و توست             آن چه سلطان ازل گفت بکن آن کردم

من گدا، هوس سرو قامتی دارم           که دست در کمرش جز به سیم و زر نرود