شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 6238

چون در بصر خلقی گویی تو پر از زرقی/ ای آن‌که تو هم غرقی در خون دل من تر

ذاتت عسل است ای جان گفتت عسلی دیگر/ ای عشق تو را در جان هر دم عملی دیگر

مجلس به تو فرخنده عشرت ز دمت زنده / چون شمع فروزنده تا روز مشین از پا

ای شمس شهر ما لطفی به ما نما/ دل خواهد از شما وصف خدایی‌اش

ای دل قلاش مکن فتنه و پرخاش مکن / شهره مکن فاش مکن بر سر بازار مرا (قافیه درونی)

نوبهار آمد ز کیهان صورت خود را دمید / باد نوروزی به بستان طلعت دیبا کشید (دو قافیه پایانی)

دل در سر زلف یار بستم / وز نرگس آن نگار رستم (دو قافیه پایانی)

 شهر بزرگ است تنم غم طرفی من طرفی / یک طرفی آبم از او یک طرفی نارم از او (قافیه درونی)

مزرع سبز فلک دیدم و داس‌ مه نو / یادم از کِشته خویش آمد و هنگام درو

می‌دود بی‌دهشت و گستاخ او / خشمگین و تند و تیز و ترش‌رو

در تو نمرودی است آتش در مرو / رفت خواهی اوّل ابراهیم شو

دستِ ناقص دست شیطان است و دیو / زانک اندر دام تلبیس است و ریو (ریو: حیله)

خطّت که درد و داغ تو نو می‌کند مرا / جان در بلای عشق گرو می‌کند مرا

شرع احمد نیست این منزل مرو / گرچه دارد او هزاران راهرو

آن خال سیه از بر آن نرگس‌ جادو / چون نافه مشک است جدا گشته ز آهو

چو مِی ‌‌خوردی ز خود بیرون مشو تو / مر این اسرار کل نیکو شنو تو