شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 11625

با کاروان حّله برفتم ز سیستان / با حله‌ای تنیده ز دل بافته ز جان 

تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من / هیچ کس مینپسندم که به جای تو بود 

دست از مس وجود چو مردان ره بشوی / تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی

کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب / تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند 

بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است / که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه‌چین دارد 

چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی! / دل و جان فدای رویت، بنما عذار، ما را 

ز خامشی دهن غنچه پر ز زر شده است / سکوت جایزه دارد چرا نمی‌گیری؟

دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم / خم می‌ دیدم، خون در دل و پا در گل بود 

سر نشتر عشق بر رگ روح زدند / یک قطره فروچکید و نامش دل شد

بگرفت هم‌چو لاله دلم در هوای سرو / ای مرغ وصل، کی شوی آخر تو رام ما

حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم / خوشا دمی که از این چهره پرده برفکنم

مست بگذشتی و از حافظت اندیشه نبود / آه اگر دامن حسن تو بگیرد آهم

الف _ د _ ج _ ب 

 د _ ب _ الف _ ج

ج _ ب _ د _ الف 

 ب _ ج _ الف _ د