شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 25331

صامت (ر)

صامت (ی)

مصوت بلند (ا)

مصوت بلند (ی)

تو ندانی نتوان نقش تو بستن به گمان/ زآن‌که در حوصله وهم و گمان این همه نیست

عاشق صادق دیدار من آنگه باش/ که به دنیا و به عقبی نبود پروایت

نامۀ تعزیت دختر رز بنویسید/ تا همه مغبچگان زلف دوتا بگشایند

هر گل نو که شد چمن آرای/ ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست

ای دل آواره بیا وی جگر پاره بیا / ور ره در بسته بود از ره دیوار بیا

 چمن خوشست و هوا دلکشست و می بیغش / کنون به جز دل خوش هیچ درنمی‌باید

خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد / که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز

پای تویی دست تویی هستی هر هست تویی / بلبل سرمست تویی جانب گلزار بیا

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد / ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد

مرو به خانه‌ی ارباب بی‌مروت دهر / که گنج عافیتت در سرای خویشتن است

در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز / چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

ای دل آغشته به خون، چند بود شور جنون / پخته شد انگور کنون، غوره میفشار بیا

بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت / گر چه نبود در نگارستان خط مشکین غریب

ای آسمان چو دور ندیمانش دیده‌ای / در دور خویش شکل مدور گرفته‌ای

عشق، شوری در نهاد ما نهاد / جان ما در بوته سودا نهاد

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد / من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد