شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 25205

تو ندانی نتوان نقش تو بستن به گمان/ زآن‌که در حوصله وهم و گمان این همه نیست

عاشق صادق دیدار من آنگه باش/ که به دنیا و به عقبی نبود پروایت

نامۀ تعزیت دختر رز بنویسید/ تا همه مغبچگان زلف دوتا بگشایند

هر گل نو که شد چمن آرای/ ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست

من مانده‌ام مهجور از او دیوانه و رنجور از او / گویی که نیشی دور از او در استخوانم می‌رود

کنم با وصل و هجران صبر چندانی که بتوانم / که باشد صبر در آغاز صبر و نوش در پایان

امید لذت و عیش از مدار چرخ مدار / که در دیار کرم نیست ز آدمی دیار

به جانت کز میان جان ز جانت دوست‌تر دارم / به حقّ دوستی جانا که باور دار سوگندم

ساقی سیم ساق من گر همه دُرد می‌دهد / کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند (تشبیه، واج‌آرایی)

چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند / بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانند (واج‌آرایی، تلمیح)

هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است / برود از دل من وز دل من آن نرود (واژه‌آرایی، کنایه)

از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان / باشد کز آن میانه یکی کارگر شود (تلمیح، واج‌آرایی)

ج _ ب _ الف _ د

الف _ ج _ ب _ د

د _ ب _ الف _ ج

ج _ الف _ د _ ب