شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 22386

ساسانی و غزنوی

غزنوی و سلجوقی

سامانی و سلجوقی

سامانی و غزنوی

مسعود سعد ـ انوری ـ سنایی ـ ششم

نظامی ـ خاقانی ـ انوری ـ هشتم

انوری ـ سنایی ـ انوری ـ هفتم

خاقانی ـ سنایی ـ ناصرخسرو ـ هشتم

این‌جا مقام کن تا از شفقت و اِکرام و مبرّت و اِنعام ما نصیب یابی.

آتشی بیامدی و آن کوشک او را بسوختی پس دیگر روز نوشروان تافته شد از بهر آن خواب.

اگر خسرو عنان عظمت کشیده دارد و از ذروه‌ کبریا قدمی فروتر نهد از فایده خالی نباشد.

چرا بین این همه خَدَم و حَشَم مرا بدان اذلال و استهانت دور فرمودی کردن؟ و از محاسن من عیب گرفتی؟

گرایش شاهان غزنوی در جلب عالمان و ادیبان به دربار و لشکرکشی‌ها و فتوحات سلجوقیان از عوامل مهم پیشرفت و گسترش زبان و ادبیات فارسی در قرن سوم تا میانه قرن پنجم است.

هندوان در پی لشکرکشی‌های محمود غزنوی به هندوستان و آسیای صغیر، به اجبار زبان فارسی را به عنوان زبان رسمی و سیاسی و نظامی پذیرفتند اما زبان خودشان را زبانی مقدس می‌دانستند.

در قرون سوم تا پنجم عمدتاً در مدارس تحصیل علوم دینی و ادبی میسر بود به همین سبب شاعران و ادیبان، بیش از هر چیز با زبان و ادبیات عربی آشنا می‌شدند.

بدبینی شاعران نسبت به شاهان و فرمانروایان، شکایت از روزگار، شکایت از حکمت و دانش و اندیشه‌های دینی و طرح نابسامانی‌های اجتماعی از مضامین برجسته شعر در نیمه دوم قرن ششم و اوایل قرن هفتم است.