شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس چهارم: تاریخ ادبیات پیش از اسلام و قرن‌های اولیه هجری | آزمون شماره 17212

آل بویه

صفاریان

سامانیان

ساسانیان

برای به دست آوردن خوانندگان بیشتر از سرتاسر دنیای اسلام

برای مخالفت با زبان فارسی

به‌‌منظور برقراری ارتباط میان زبان فارسی و عربی

حمایت از فرهنگ اسلامی

نثر هم مانند شعر پارسی، رواج و رونق گرفت.

آوردن اصطلاحات علمی و اشعار و امثال در آن رایج است.

نثر این دوره بیشتر به موضوع‌های حماسی، ملی و تاریخی توجه دارد.

کتاب‌هایی در موضوع‌های گوناگون به زبان دری با نثر ساده و روان پدید آمد.

مرا بسود و فروریخت هر چه دندان بود / نبود دندان لا بل چراغ تابان بود

برآمد قیرگون ابری ز روی نیلگون دریا / چو رای عاشقان گردان چو طبع بیدلان شیدا

آمد بهار خرّم با رنگ و بوی طیب / با صد هزار نزهت و آرایش عجیب

آب آتش‌فروز عشق آمد / آتش آب‌سوز عشق آمد

زبان پهلوی، زبان رسمی دوران ساسانی بود. این زبان اساساً به ناحیة پارس تعلّق داشته است و آن را «فارسی نو یا فارسی دری» نامیده‌اند.

زبان فارسی باستان در دورة هخامنشی رایج بود. آثار برجای‌ماندة این زبان، فرمان‌ها و نامه‌های شاهان هخامنشی به خط میخی است.

آثاری که به زبان پهلوی تألیف شده، بیشتر آثار دینی زرتشتی است. حتی رساله‌های کوچکی مانند «یادگار زریران» رنگ دینی دارد.

زبان پارتی در دورة اشکانیان رایج بود و تا اوایل دورة‌ ساسانی نیز آثاری به این زبان تألیف می‌شده است.