شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 19983

ای مرغ اگر پری به سر کوی آن پری/ پیغام دوستان برسانی بدان پری

گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من/ از خاک بیشتر نه که از خاک کمتریم

در عشق پشیمانی آیین محبت نیست/عاشق نبرد هرگز در عشق پریشانی

فضل درد سر است خاقانی/فاضل از درد سر نیاساید

نماند فتنه در ایام شاه جز سعدی/که بر جمال تو فتنه است و خلق بر سخنش

طومار ندامت است طبع من/حرفی است هر آتشی ز طومارم

گلاب است گویی به جویش روان/همی شاد گردد ز بویش روان

گدا را چو حاصل شود نان شام/چنان خوش بخسبد که سلطان شام

این طرف، در افق خونین شکسته، انسان من ایستاده است …

به فروتنی از عمق خواب‌های پریشان خاکساری خویش، تمامی عظمت عاشقانه انسانی را سروده‌ام تا نسیمی برآید …

گر بدین‌سان زیست باید پست/ من چه بی‌شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم / بر بلند کاج خشک کوچه بن‌بست …

لالایی گرم خطوط پیکرش، در نعره‌های دوردست و سرد مه گم بود / هر ذره چشمی شد وجودم تا نگاهش کردم …

سیل غمش در رسید، آب ز سر در گذشت / صبر و خرد حمله کرد، ‌رخت به صحرا نهاد

 از من ادراک تو بدان ماند / کابلهی کرده باد را به قفس

سود و زیان و نفع و ضرر دخل و خرج عشق / کردم پس از هزار ضرر سر به سر گذشت

بندند گر دهی تو اجازت چو بندگان / در خدمت رخ تو کمر ماه و آفتاب

تو را چه غم که یکی در غمت به جان آید                  که دوستان تو چندان که می‌کشی بیشند

سیر سپهر و دور قمر را چه اختیار                       در گردشند بر حسب اختیار دوست

قاضی به دو شاهد بدهد فتوی شرع                      در مذهب عشق، شاهدی بس باشد

هزار دشمن اگر در قفاست عارف را               چو روی خوب تو دید از قفا چه غم دارد