شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 402

یک

دو

چهار

سه

خالق و رازق زمین و زمان/ حافظ و ناصر مکین و مکان

ای ثنای تو سروران را ورد/ وی لقای تو اختران را فال

هر آن وصفی که گویم بیش از آنی/ یقین دارم که بی شک جان جانی

کفر بود نفی ثباتش مکن/ جهل بود وقف جهاتش مکن

شیطان با مخلصان بر نمی‌آید و سلطان با مفلسان.

هر که به زیردستان نبخشاید، به جور زبردستان گرفتار آید. 

عقل گفت: من دبیر مکتب تعلیمم، عشق گفت: من عبیر نافۀ تسلیمم. 

ورد شکفته نکوست و درد، نهفته.

بوی جوی مولیان آید همی/ یاد یار مهربان آید همی

ریگ آموی و درشتی راه او/ زیر پایم پرنیان آید همی 

آب جیحون از نشاط روی دوست/ خنگ ما را تا میان آید همی

ای بخارا شاد باش و دیر زی/ میر زی تو شادمان آید همی

ای از بر سدره شاهراهت/ وی قبه عرش تکیهگاهت

ای گفته صحیح و کرده تصریح/ در دست تو سنگریزه تسبیح 

تا بدانسته‌ام که مردم چیست/ اندر این حیرتم که مردم کیست 

بر خیالی صلحشان و جنگشان/ وز خیالی فخرشان و ننگشان