شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس سوم: پاسداری از حقیقت | آزمون شماره 18494

زلف تو مشک بارد و بر مَه زره شود /  پس نام او چرا زره مشکبار نیست

آفتاب از شرم رویش رو نهاده بر زمین / مه به عشق ابرویش همچو هلالی کاسته است 

پس از تمام شدن از چه روی می کاهد / ز نور عاریه گر نیست ماهتاب خجل

مگر از خانه آمد دلبر شبگرد من بیرون؟ / که ماه از هاله گردیده است در زیر سپر پنهان

هرگه که یادم آید از آن سید شهید               عیشم شود منغّص و عمرم شود هبا

در آرزوی آب، چون اویی بداد جان               لعنت بر این جهان به نفرین بی‌وفا

رمز قرآن از حسین آموختم               ز آتش او شعله‌ها اندوختم

تار ما از زخمه‌اش لرزان هنوز               تازه از تکبیر او ایمان هنوز

کرد این خیال وهم غلط کار، کآن غبار     /     تا دامن جلال جهتان آفرین رسید

هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال/ او در دل است و هیچ دلی نیست بی‌ملال

جهان پردرد می‌بینم دوا کو         /  دلِ خوبان عالم را وفا کو

سراسر جمله عالم پر شهید است    /   شهیدی چون حسین کربلا کو

بر ایرانیان بر نگهدار کرد / سر سرکشان پر ز تیمار کرد

خاطر رنجور جویان شد سقط / تا که پیغامش کند از هر نمط

درکش رمیدگان را محنت رسیدگان را / زان جذبه‌های جانی ای جذبه تو قالب

ناگه قضا را شیطنت از جام عز و سلطنت / بربوده از وی مکرمت کرده به ملکش اقتضا