شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 20165

در این سرای بی‌کسی، کسی به در نمی‌زند/ به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی‌زند

دردم از یار است و درمان نیز هم/ دل فدای او شد و جان نیز هم

درد ما را نیست درمان الغیاث/ هجر ما را نیست پایان الغیاث

از درد سخن گفتن و از درد شنیدن/ با مردم بی‌درد ندانی که چه دردی است

صدای سم سمند سپیده می آید/یلی که سینۀ ظلمت دریده می آید

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار/دستم اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود

نرگس مست نوازشگر مردم دارش/خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد

سنبل و سوسن و سمن هر سوی/سور گل ها به ساز و سامان است

رخسار صبح پرده به عمدا برافکند / راز دل زمانه به صحرا برافکند

 باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش / بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش

رواست در بر اگر می‌تپد کبوتر دل / که دید در ره خود تاب و پیچ دام و نشد

روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست / در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست

دل گرفته من همچو ابر بارانی / گشایشی مگر از گریه شبانه گرفت

تن ندادیم به آغوش زلیخای هوس / راضی از سلسله زلف به زنجیر شدیم

می‌ترسم از خرابی ایمان که می‌برد / محراب ابروی تو حضور نماز من

یک عمر پریشانی دلبسته به مویی است / تنها سر مویی ز سر موی تو دورم

زلف او دام است و خالش دانه آن دام و من / بر امید دانه‌ای افتاده‌ام در دام دوست (استعاره، واژه‌آرایی)

همچو ماهی بر آسمان نشاط / یا چو ماهی فتاده در شستی (:دام) (واژه‌آرایی، تشبیه)

غریب‌تر ز همه اینکه هرگزت نبود / ز غیر شعر شعار و به غیر شعر شعور (واج‌آرایی، واژه‌آرایی)

از دست رفته‌ایم و ز پا اوفتاده‌ایم / از مرد کار قصه این کارخانه پرس (کنایه، استعاره)