شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه | آزمون شماره 836

ای شکم خیره به نانی بساز / تا نکنی پشت به خدمت دو تا

خدا را ندانست و طاعت نکرد / که بر بخت و روزی قناعت نکرد

مگر می‌نبینی که دد را و دام / نینداخت جز حرص خوردن به دام؟

دو چشم و شکم پر نگردد به هیچ / تهی بهتر این رودۀ پیچپیچ 

دسته گل به آب دادن : اشتباه بزرگ مرتکب شدن 

دست و پا گم کردن : هول شدن 

ثابت قدم بودن : با اراده بودن 

تنگدست بودن : خسیس بودن 

دلها اگرچه صاف ولی از هراس سنگ / آیینه بود و میل تماشاشدن نداشت (یک)

بگفتا دل ز مهرش کی کنی پاک / بگفت آنگه که باشم خفته در خاک (دو)

از مکافات عمل غافل مشو / گندم از گندم بروید جو ز جو (یک)

قمری ریخته بالم به پناه که روم؟ / تا به کی سرکشی ای سرو خرامان از من؟ (یک)

به کیش مردم بیداردل کفر است نومیدی / چراغ اینجا امید بازگشتن از شرر دارد

تلاش عشق داری، عقل رسمی را ز سر وا کن / نمی‌سنجد گهر در هر ترازویی  که سر دارد 

اگر از سینه مور ضعیفی پرده برداری / هزاران کوه غم بر دل از آن موی کمر دارد 

از آن پیچیدهام بر رشته جان چون گره صائب / که اندک نسبت دوری به آن موی کمر دارد 

کنایه / موازنه / استعاره 

موازنه / مجاز / کنایه 

مجاز / استعاره / موازنه 

واج‌آرایی / جناس / کنایه