شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 22061

دانه باشی مرغکانت برچنند/ غنچه باشی، کودکانت برکنند

برند از برای دلی بارها/ خورند از برای گلی خارها

ای ثنای تو سروران را ورد/ وی لقای تو اختران را فال

ای منوّر به تو نجوم جمال/ وی مقرّر به تو رسوم کمال

این تن آسوده بر سر گنجی است/ وان دل آزرده در دم نانی است

نکته‌ای رانده‌ام که تألیفی است/ قطعه‌ای گفته‌ام که دیوانی است

تیز مهری و شوخ برجیسی است/ شوم تیری و نحس کیوانی است

آدمی را ز چرخ تأثیری است/ چرخ را از خدای فرمانی است

مانده در محکم و گران‌بندی است / بسته در تنگ و تیره‌زندانی است

نه از این اخترانم اقبالی است / نه از این روشنانم احسانی است

نکته‌ای رانده‌ام که تألیفی است / قطعه‌ای گفته‌ام که دیوانی است

نه چو من عقل را سخن سنجی است / نه چو من نظم را سخن دانی است

گفت الهی مرا فقر و فاقه به تو رسانید و لطف تو آن را زایل نگردانید.

این فاخته بر این درخت می‌گوید که کوکو من نیز موافقت او می‌گویم هوهو.

گفت زمین درخشان است از مرقّعیان چنان‌که آسمان درخشان است از ستارگان.

اندر خواستی کتابی، سبک و آسان، تا تو را یادگار بود و دیگر مردمان را فایده بود.

الف _ ج

ه_ _ د

ب _ د

الف _ ه_