شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 9110

جایگزین شدن «در» به جای «اندر»

تثبیت جایگاه تخلص در پایان غزل

کاهش توجه به علوم ادبی

آسمانی شدن معشوق

می باش طبیب عیسوی هش / اما نه طبیب آدمی کش

همی تا جهانست و این چرخ اخضر / بگردد همی گرد این گوی اغبر 

دوست می دارم من این نالیدن دلسوز را / تا به هر نوعی که باشد بگذرانم این روز را

موی می بشکافت مرد معنوی / در کرامات و مقامات قوی

الف، ج

الف، د

ب، د

ب، ج

و در آن معرکه، امیرزاده ابوبکر داد مردی و دلاوری داد و به زخم تیر، نفیر از رومیان برآورد.

چندان سوار و پیاده به قتل آوردند که از کشته‏ها، پشته‏ها برآمد؛ چنانکه سواران بر کشتگان می‏گذشتند و اسب و استر به دشواری می‏رفت.

و سلطان بر لطایف صنع باری تعالی شکر می‏گفت که فیلی که جز به استعمال حیل و تعاون اعوان و تجلّد مردان به دست نیاید، به لطف و الهام او از معابد اصنام مفارقت کند.

هیزم جمع آوردند و گرداگرد آن چیده، دم می‏دمیدند و در برابر ایشان مرغی به درختی آواز می‏داد.

کجا شدند بزرگان نامور امروز / نشانشان به جهان در، نه نام نی اثر است

 بنشین بر آستان رضا چون به هیچ باب / ما را درون پردۀ تقدیر بار نیست

قامتش خواهم که باشد سال و مه در چشم من / زانکه نیکوتر بود سرو سهی در جویبار

ز رهم میفکن ای شیخ به دانه‌های تسبیح / که چو مرغ زیرک افتد نفتد به هیچ دامی