شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفتم : باران محبّت | آزمون شماره 1946

چهار

سه

دو

یک

چنان دان که بی شرم بسیار گوی/نبیند به نزد کسی آب‌روی 

به دانش بود مرد را آبرو/ به بی‌دانشی تا توانی مپوی

خون خود را گر بریزی بر زمین/به که آب‌روی بریزی برکنار

بدان کودک تیز و نادان بگوی/که ما را کنون تیره گشت آبروی

تشبیه، مجاز، جناس      

حس‌آمیزی، اسلوب معادله، تشخیص
 

اسلوب معادله، استعاره، کنایه                

استعاره، تشبیه، واج‌آرایی
 

نشسته به آرام در پیشگاه/ چو سرو بلند از برش گرد ماه
 

پیاده برفتند تا پیش اوی/ بر این آستانه نهادند روی
 

میان را ببستی به کین آوری/ به ایران نکردی مگر سروری
 

هم آنگه یکایک ز درگاه شاه/ برآمد خروشیدن دادخواه
 

قناعت می‌کنم با درد چون درمان نمی‌یابم. (مفعول)

ناله مرغ اسیر  این همه بهر وطن است(صفت اشاره)

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را. (مفعول)

برفتند لشکر به‌کردار گرد. (نهاد)