شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هفتم: سبک و سبک‌شناسی (سبک خراسانی) | آزمون شماره 11979

اگرت دیو طبیعت شکند پنجه عقل / چه کند آهوی وحشی چو شود صید پلنگ

ارغوان بینی چو دست نیکوان پر دستبند / شاخ گل بینی چو گوش نیکوان پر گوشوار

برگرفت از روی دریا ابر فروردین سفر / ز آسمان بر بوستان بارید مروارید تر

اَیا شاهی که از شاهان نیامد کس تو را همسر / اَیا میری که از میران نباشد کس تو را همتا

فروزندۀ میغ و برّنده تیغ / به جنگ اندرون جان ندارم دریغ

همان جوشن و خود و زوپین و تیغ / کلاه و کمر هم نبودش دریغ

این غم، که مراست کوه قاف است، نه غم / این دل، که توراست، سنگ خاراست، نه دل

محو کف خاکستر خویشم ‌که تب عشق / اخگر صفتم پنبه دماند از جگر داغ

شیر هم شیر بود گرچه به زنجیر بود / نبرد بند و قلاده شرف شیر ژیان

گر صورت بی‌صورت معشوق ببینید / هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید

همیشه شاد و ندانستمی که غم چه بود / دلم نشاط و طرب را فراخْ میدان بود

خاک را چون ناف آهو مشک زاید بی‌قیاس / بید را چون پرّ طوطی برگ روید بی‌شمار