شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 11: وزن در شعر نیمایی | آزمون شماره 1697

عشق هرجا شوید از دلها غبار رنگ را (رمل مثمن سالم)

همی دارد خمارم در بلاها (هزج مثمن محذوف)

به عجزی‌ که داری قوی ‌کن میان را (متقارب مثمن محذوف)

ای غافل از رنج هوس آیینه‌پردازی چرا (رجز مثمن سالم)

درِ دیر می‌زدم من که ندا زِ در درآمد

همه عزّی و جلالی همه علمی و یقینی

که من نسیم حیات از پیاله می‌جویم

همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر

ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما / جوشی بنه در شور ما تا مِی شود انگور ما

عشق تو بر بود ز من مایة مایی و منی / خود نبود عشق تو را چاره ز بی‌خویشتنی

آن روز در جام شفق مُل کرد خورشید / بر خشک چوب نیزه‌ها گل کرد خورشید

طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف / ور بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف