شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 12869

هر ذرّه که صبر یار خود خواهد کرد: هَر ذَر رِ کِ صَبرِ یارِ خُد خاهَد کَرد

مدّتی سجّاده تقوی به دوش انداختی: مُددَتی سَجادِیِ تَقوا بِ دوشَن داختی

اگر خواهی که خورشید از گریبانت برون آید: اَگَر خاهی کِ خُرشیدَز گَریبانَت بُرون ءایَد

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشّاق بود: پیشَزینَت بی شَ زی نَن دیشِ یِ عُششاق بود

خدا را ندانست و طاعت نکرد

از این بِه نصیحت‌گری بایدت

نیافرید خدایت به خلق حاجتمند

مبادا که فردا پشیمان شوی

خواب مرگم باد اگر دور از تو خوابم آرزوست/ خون خورم بی چشم مستت گر شرابم آرزوست

به زیر چرخ دلی شادمان نمی‌باشد/ گل شکفته در این بوستان نمی‌باشد

دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم/ نقشی به یاد خطّ تو بر آب می‌زدم

چو غنچه هر که در این گلستان گشاده شود/ مرا به خندۀ شادی، دهان گشوده شود

عشق چه و مرتبه عشق چیست؟ = عِشق چِهُ مَرتَبِ یِ عِشق چیست؟

از این باد ار مدد خواهی، چراغ دل برافروزی = اَزین بادَر مَدد خاهی چِراغِ دِل بَرَفروزی

دست از مس وجود چو مردان ره بشوی = دست از مسِ وُجود چُو مردان رَ بِشوی

اگر جنگ خواهی و خون ریختن = اگر جَنگ خواهی وَ خون ریختَن