شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 9173

دل که بیابان گرفت چشم ندارد به راه / سر که صراحی کشید گوش ندارد به پند

گویند عالمان که نکردی تو سجده‌ای / نزدیک اهل معرفت این خود فسانه بود

فصل گل ‌گر اشک گلگونت ز سر خواهد گذشت / گل به سر خواهی زدن از گلبن بستان عشق

روز محشر که سر از خاک لحد بردارند / هر کسی روی به سویی کند و من سویت

همچو صحرای قیامت سینه‌ای می‌خواستم / تا غم و درد تو را یک جا کنم گردآوری (قلب)

ما عجب خواریم در چشم تو ای یار عزیز / گویی از روم و خزر نزدت اسیر آورده‌ایم (وجود)

من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می / زاهدان معذور داریدم که اینم مذهب است (لب)

فردا که پیشگاه حقیقت شود پدید / شرمنده رهروی که عمل بر مجاز کرد (قیامت)

از آن دل دست باید شست دایم / که در دست چو تو یاری فتاده است

بگیرم سر تخت افراسیاب / سر نیزه بگذارم از آفتاب

پایم ز دست واقعه در قیر غم گرفت / کارم ز جور حادثه از دست، درگذشت

شهی کز شهان تاج و افسر گرفتی / به تن سر، به سر تاج و افسر ندارد