شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 9446

آتش زهد و ریا خرمن دین خواهد سوخت / حافظ این خرقه پشمینه بینداز و برو

قیاس کردم و تدبیر عقل در ره عشق / چو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمی

که دهد یار مرا از من بیدل خبری / که کند سوی منِ خسته به رحمت نظری

قضا به تلخی و شیرینی ای پسر رفته است / تو گر ترش بنشینی قضا چه غم دارد

ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی / چه کنم که هست این‌ها گل باغ آشنایی

از خطر آتش و عذاب ابد / دین و خرد کرد در حصار مرا

فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم / بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

چندین که برشمردم از ماجرای عشقت / اندوه دل نگفتم الّا یک از هزاران

 پوپوک پیکی، نامه زده اندر سر خویش / نامه گه باز کند، گه شکند بر شکنا

بریدم شب تیره و روز روشن / ابا رنج بسیار و بس ناتوانی

روی تو خوش می‌نماید آینه ما / که آینه پاکیزه است و روی تو زیبا

من ایدون چو بازم که زی تو شتابم / اگر چند از دست خود برپرانی