شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 314

آمیزش زبان فارسی با دیگر زبان‌ها، نگارش لغت‌نامه‌ها را در این دوره رواج داد.

کاربرد شعرهای ضعیف در متن کتاب‌های نثر رایج شد.

آوردن تتابع اضافات در مقام تعارف و تمجید از بزرگان یا به سبب قرینه پردازی و موازنه

استفاده از آیات، احادیث و عبارات عربی رواج بیشتر یافته است.

ایهام، تضاد، تلمیح، متناقض‌نما

تشبیه، حس‌آمیزی، حسن تعلیل، اسلوب معادله

تلمیح، ایهام، استعاره، تضمین

مجاز، حسن تعلیل، پارادوکس، ایهام

عیب پاکان زود بر مردم هویدا می‌شود /  موی اندر شیر خالص زود پیدا می‌شود

دود اگر بالا نشیند کسر شأن شعله نیست /  جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است

هر که دل پیش دلبری دارد /  ریش در دست دیگری دارد

آدمی پیر که شد حرص جوان می‌‌گردد /  خواب در وقت سحرگاه گران می‌گردد

حسن بیگ روملو، شیخ بهایی، وحید قزوینی، شاه طهماسب صفوی

وحید قزوینی، علی بن حسین واعظ کاشفی، خواند میر، شاه طهماسب صفوی

اسکندربیگ ترکمان، شیخ بهایی، وحید قزوینی، قاضی نورالله شوشتری

میرزا برخوردار فراهی، وحید قزوینی، علی بن حسین واعظ کاشفی، شیخ بهایی

ریشه نخل کهنسال از جوان افزون‌تر است /  بیشتر دلبستگی باشد به دنیا پیر را (تمثیل)

از بحر، تشنه چشمان، لب خشک باز گردند /  آیینه را ز دیدار، کی سیر می‌توان کرد (اسلوب معادله)

خوشم به زندگی تلخ همچو می، ورنه /  برون چو رنگ ازین شیشه می‌توانم زد (تشبیه)

ندیده است جگرگاه بیستون در خواب /  گلی که من به سر تیشه می‌توانم زد (حسآمیزی)