شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوازدهم: رستم و اشکبوس | آزمون شماره 383

داستانی - واقعی - خلاف عادت

داستانی - تخیّلی - خلاف عادت

تخیّلی - اسطوره‌ای - خارق العاده

تخیّلی - کهن - طبق عادت

سیل خون آلود اشکم بی خبر گیرد تو را / خون مردم، آخر ای بیدادگر، گیرد تو را

آن سر زلف سیه چیدی و از دامان خویش/ دست کوته ساختی مشتی پریشان حال را

دل از تمام علایق گسسته ام که مرا/ خیال ابروی او پیش چشم، پیوسته است

ز روزگار در این بستگی چه شِکوه کنم/ دری که بست قضا روزگار نگشاید

بگیرو به گیسوی او بر بدوز/ به نیک‌اختر و فال گیتی‌فروز
 

بدو گفت رستم که کیهان توراست/ همه کهترانیم و فرمان توراست
 

کشانی بخندید و خیره بماند/ عنان را گران کرد و او را بخواند
 

غرض ز مسجد و میخانه‌ام وصال شماست/ جز این خیال ندارم خدا گواه من است

کیومرث شد بر جهان کدخدای /نخستین به کوه اندرون ساخت جای
 

پیاده مرا زان فرستاده توس/ که تا اسب بستانم از اشکبوس
 

به جمشید بر تیره‌گون گشت روز/ همی کاست زو ، فرّ گیتی‌فروز
 

زدش بر زمین بر به کردار شیر/ بدانست کاو هم نماند به زير