شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 4: سبک‌شناسی قرن‌های دوازدهم و سیزدهم (دوره‌ی بازگشت و بیداری) | آزمون شماره 3296

شاعرانی همچون ادیب الممالک فراهانی و بهار به قالب‌هایی همچون قصیده و مثنوی توجه بیشتری داشتند.

شاعرانی همچون میرزادۀ عشقی، نوآوری‌هایی در عرصۀ تخیل پدید آوردند.

گروهی که به زبان مردم کوچه بازار شعر می‌سرودند و به سرودن ترانه و پایبندی به موسیقی و عروض، التزام و رغبت داستند.

شاعرانی که به زبان مردم عادی شعر می‌گفتند، شعر را وسیله‌ای برای بیان مقاصد خود می‌دانستند.

ز خاک پاک شهیدان راه آزادی / ببین که خون سیاوش چه سان به هوش آمد

خوابند وکیلان و خرابند وزیران / بردند به سرقت همه سیم و زر ایران

از دست عدو نالۀ من از سر درد است / اندیشه هر آن کس کند از مرگ، نه مرد است

در آن سرای که زن نیست، انس و شفقت نیست / در آن وجود که دل مرد مرده است روان

آشنای خویش گشتن در وطن افتادن است       در غریبی ماند هر کس آشنای خود نشد

با ادب در پیش قانون هر که زانو می‌زند     چرخ نوبت را به نام نامی او می‌زند

ز استخوان نیاکان پاک ما این خاک       عجین شده است و مقدّس‌تر از همه چیز است

رسم و ره آزادی یا پیشه نباید کرد       یا آنکه ز جان بازی اندیشه نباید کرد