شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 3 - درس اول: هستی بخش

1- مفهوم بیت: «ذات نایافته از هستی، بخش / چون تواند که بود هستی‌بخش»، کدام است؟

موجودات این جهان پدیده‌هایی هستند که وجودشان از خودشان نبوده و نیست.

یک پدیده در صورتی نیازمند به دیگری نیست که خودش ذاتاً موجود باشد.

موجوداتی که وجودشان از خودشان نیست، برای موجود شدن نیازمند به دیگری هستند.

هر پدیده برای وجودش نیازمند پدیده‌ای است که خودش پدیده نباشد و وجودش از خودش باشد.

2- کدام موضوع از عبارت قرآن ﴿کلّ یومٍ هُوَ فی شأن﴾ مستفاد می‌گردد؟

درخواست دائمی مخلوقات عالم برای کسب فیض از خداوند متعال زمینه‌ساز آن است که خداوند هر لحظه دست‌اندرکار امری است.

پدیده بودن مخلوقات جهان نشان‌دهنده احتیاج دائمی آنها به خداوند است.

محیط بودن حق تعالی به همۀ موجودات عالم نشانگر آن است که چیستی خداوند در ذهن ما نگنجد.

فقر ذاتی و کامل همۀ مخلوقات معلول اولی به تصرف بودن حق تعالی در تمام امور هستی است.

3- اگر سؤال شود که چرا فقط خدا می‌تواند نیاز موجودات را برطرف کند؟ کدام عبارت قرآنی پاسخ‌گوی این سؤال خواهد بود؟

﴿انتم الفقراء الی‌ الله﴾

﴿و الله هو الغنی الحمید﴾

﴿کل یوم هو فی شأن﴾

﴿یسأله من فی السموات و الارض﴾

4- از آیة ﴿یا ایّهَا النّاسُ اَنتُمُ الفُقَراءُ اِلَی اللهِ...﴾ کدام مفهوم دریافت می‌گردد؟

از آنجا که خداوند غنای خود را در راه رفع نیاز و نفع مخلوقات به کار می‌برد، لذا مورد ستایش است.

آنجایی که مخلوقات در هر حال به ستایش خداوند مشغول هستند، لذا خداوند غنای خود را در راه رفع نیاز و نفع آنها به کار می‌برد.

آنان که رنگ خدایی می‌گیرند، مانند او بی‌نیاز خواهند بود.

آنان که به ستایش خالق می‌پردازند، به بی‌نیازی مطلق می‌رسند.

5- راه عمیق‌ترین و والاترین معرفت نسبت به خداوند در مفهوم کدام بیت بیان گردیده است؟

ذات نایافته از هستی بخش چون تواند که بود هستی بخش

خشک ابری که بود ز آب تهی ناید از وی صفت آبدهی

دلی کز معرفت نور و صفا دید به هر چیزی که دید اول خدا دید

تو وجود مطلقی فانی نما ما عدم هائیم و هستی‌‌های ما

شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 3 - درس اول: هستی بخش | آزمون شماره 1538