شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 20066

معرفت را اصل توحید آمده است / ره سوی توحید، تفرید آمده است

به روی دگر بودش آب روان / که روشن شدی مرد را زو روان

سالکان را آخرین منزل تویی / صد جهان در صد جهان حاصل تویی

روی در دیوار کن وانگه خموش / ز آنکه آن دیوار دارد نیز گوش

ب، ت، الف، ث، پ 

الف، ت، ث، پ، ب

الف، ث، پ، ت، ب 

 ب، الف، ث، پ، ت

بایزید از جمله مرد مرد خاست / زانک ما را خواست هیچ از ما نخواست (تشبیه / واج‌آرایی)

خویش بدخواهی، که غیر از بد نخواست / از تو بیگانه است، پس خویشی کجاست (جناس / تلمیح)

رفته است و مهرش از دلم نمی‌رود / ای ستاره‌ها، چه شد که او مرا نخواست؟ (استعاره / واژه‌آرایی)

گردون مرا ز محنت هستی رها نخواست / مرگم رسیده بود ولیکن خدا نخواست (تضاد/ واژه‌آرایی)

به درد دل گرفتارم ندانم / که جان بردن ز دست غم توانم

چنان فارغم کن ز ملک و ملک / که سر در نیارم به چرخ فلک

تا تو را دست جور بر سر ماست / کار ما جز که زیردستی نیست

دل بر امید وعده او چون توان نهاد / چون عمر، پایدار و فلک، دستگیر نیست