شرکت در آزمون آنلاین فارسی (ششم)  - درس یازدهم: شهدا خورشیدند - بوعلی و بهمنیار | آزمون شماره 6

دانا چو طبله‌ی عطار است، خاموش و هنرنمای. (کنایه _ تشبیه)

وان چه (چاه) از بهر دیگران کندن / خویشتن را در آن چه (چاه) افکندن (کنایه _ مبالغه)

بزد تیغ و بنداخت از بر، سرش / فروریخت چون رود، خون از برش (تشبیه _ مبالغه)

دریاقلی! به وسعت دریاست نام تو / تاریخ در تلفّظ نام تو الکن است (تشبیه _ مبالغه)

 وقتی خلیفه حرف‌های خواب‌گذار دوم را شنید، با آرامش لبخند زد.

خود به گوشه‌ی صحرا، به حاجتی بیرون رفتم و خارکنی را دیدم، پشته فراهم نهاده.

همه‌ی کسانی که در مناطق مرزی میهن زندگی می‌کنند، نگهبان اصلی آن‌جا هستند.

معلوم بود از این‌که من را به مسافرت فضایی آورده بود، اشتیاق و نشاط داشت.

ی – د – ا – گ – ل – ن – ز: دل‌انگیز

ی – ا – د – خ – ن – و – م – ی: خودنمایی

ش – و – م – غ – ل: اشغال

ه – ز – ش – ت – د – گ – ف: شگفت‌زده

 زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم / طره را تاب نده تا ندهی بر بادم

من دیوانه چو زلف تو رها می‌کردم / هیچ لایق‌ترم از حلقه‌ی زنجیر نبود

 به غلامی تو مشهور جهان شد حافظ / حلقه‌ی بندگی زلف تو در گوشش باد

سلسله‌ی موی دوست حلقه‌ی دام بلاست / هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست