شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس شانزدهم : قصّه ی عینکم | آزمون شماره 1259

 با مختصر سابقه شرارتی که داشتم ، سوءظن پیرمرد علم را تحریک کرد. دیدم چپ‌چپ نگاه می‌کند. (فتنه‌انگیزی و بدکرداری ـ نگاه از روی خشم)
 

 مسحور کار خود بودم. یقین شد که من بازی جدیدی درآورده‌ام که او را دست بیندازم. (شیفته ـ مسخره‌بازی کردن)
 

مثل قوّال‌ها صورتک زدی؟ مگه اینجا دسته هفت صندوقی آوردن؟ (بازیگر نمایش دوره‌گردـ نام گروه نمایشی دوره‌گرد)
 

منِ بدبخت هم دست و پایم را گم کرده‌ام. گنگ شده‌ام. مات و مبهوت عینک کذا به چشمم است و خیره‌خیره معلم را نگاه می‌کنم. (گیج  ـ حیرت‌زده)

رسول پرویزي، نادر ابراهیمی، مجید واعظی          

حسن حسینی، رسول پرویزي، جلال متینی

مجید واعظی، جلال متینی، اسلامی ندوشن                   

حسن حسینی، نادر ابراهیمی، اسلامی ندوشن

کلیله و دمنه- قصه‌ی عینکم- روزها

کلیله و دمنه- شلوارهای وصله‌دار- ذوق لطیف

ترجمه‌ی کلیله و دمنه- شلوارهای وصله‌دار- روزها

ترجمه‌ی کلیله و دمنه- قصه‌ی عینکم- روزها

شش                      

هفت                          

هشت                              

نه
 

متلکی می‌گفت که دو برادری مَثَل عَلَم یزید می‌مانید. دراز دراز ، می‌خواهید بروید آسمان شوربا بیاورید.
 

به شتر افسار گسیخته می‌مانی ، شلخته و هر دم بیل و هپل‌و هپو هستی.
 

خدایش بیامرزد ، پدر دریادل بود و در لاتی کار شاهان را می‌کرد.
 

نشانه می‌رفتم که به توپ بزنم اما پایم به توپ نمی‌خورد ؛ بور می‌شدم. بچه‌ها می‌خندیدند. به رگ غیرتم برمی‌خورد.