شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 1832

که من بر فریدون و ضحاک و جم / خور و خواب و آرام کردم دژم

مالک ملک وجود، حاکم رد و قبول / هر چه کند جور نیست، ور تو بنالی جفاست 

دستم نداد قوت رفتن به پیش دوست / چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم 

کزین مصیبت عظمی که دست برد قضا / به دوستان تو آورده از ستم ناگاه

دل گم شد از او نشان نمی‌‌یابم

ساقی قدحی شراب در دست

تا گوهر شب‌‌چراغ گم کردم

تا بلبل خوش‌‌نوا ز باغم رفت

 توسنی کردم ندانستم همی / کز کشیدن تنگ‌‌تر گردد کمند 

پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد / وآن راز که در دل بنهفتم، به در افتاد

هزار جهد بکردم که سرّ عشق بپوشم / نبود بر سر آتش میسّرم که نجوشم

دل آسوده‌‌ای دارم مپرس از صبر و آرامم / نگین را در فلاخن می‌‌نهد بی‌‌تابی نامم

سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چِگل / شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی؟

بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است / که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه‌چین دارد

عشق تو بربود ز من مایه مایی و منی / خود نبود عشق تو را چاره ز بی‌خویشتنی

او می‌رود دامن‌کشان من زهر تنهایی چشان / دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می‌رود