شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 581

ژاله از نرگس چکید و برگ گل را آب داد / وز تگرگ نازپرور مالش عنّاب داد  ( ۵ استعاره )

چو تَنگ شکر در عقیق آورم / ز پسته شراب رحیق آورم ( ۳ استعاره )

هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود / هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود (۱ استعاره )

چهره باغ به خونابه فرو می‌شستم / دهن چشمه پر از لؤلؤی تر می‌کردم ( ۴ استعاره )

رخسار گلگون - سفیدی رخسار - زلف سیاه - چشم - گیسو - رخسار کبود

رخسار کبود - سفیدی رخسار- رخسار کبود - چشم - گیسو- رخسارگلگون 

رخسار گلگون - رخسار سرخ گون - زلف پریشان - چشم - رخسار سفید - موی پیچ در پیچ

رخسار کبود - رخسار سرخ ‌گون - زلف سیاه - چشم - گیسو - موی پیچ در پیچ 

ماه من! نخل قدت سرو خرامان من است / سرو من!ماه رخت شمع شبستان من است 

کبوتر حرمم من گرفت بر من نیست / عقاب عشق ندانم که چون گرفت مرا 

سخنی چو گوهر تر صدف لب تو دارد / سخن صدف رها کن گهری نمای ما را

ای صبا! بوسه زن ز من او را / ور برنجد لب چو شکّر او

در آفاق گشاده است و لیکن بسته است / از سر زلف تو تا پای دل ما زنجیر 

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه / کز دست غم خلاص من آن‌جا مگر شود 

دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو / گوش طرب به دست تو بی‌تو به سر نمی‌شود 

مگر به تیغ اجل خیمه بر کنم ورنه / رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است

تو را لبی است ز چشم ستاره خندان‌تر / مرا دلی ز دهان تو تنگ‌میدان‌تر 

نقاب گل کشید و زلف سنبل / گره بند قبای غنچه وا کرد 

به نور عشق مگر چشم دل گشاده شود / وگرنه دیده ظاهر حجاب بینایی است 

ای پسته دهانت شیرین و انگبین لب! / من تلخ‌کام مانده در حسرت چنین لب