شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 7978

بی‌توجهی به اسباب الهی، بی‌توجهی به علم الهی است _ عدم توکل به خدا و انجام گناه

 فقط در این صورت خداوند از کار او چاره‌جویی می‌کند _ عدم توکل به خدا و انجام گناه

 بی‌توجهی به اسباب الهی، بی‌توجهی به علم الهی است _ گذر عمر و سستی قوای انسان

 فقط در این صورت خداوند از کار او چاره‌جویی می‌کند _ گذر عمر و سستی قوای انسان

انسان، نه تنها در کلام، بلکه باید در قلب خود به خدا توکل کند و واقعاً او را تکیه‌گاه خود ببیند.

 اگر ارادة خدا بر امری تحقق یابد، آن را به سرانجام می‌رساند.

 انسان متوکل در عین تلاش برای نتیجه و محصول، به وظایف خویش نیز عمل می‌کند و آن را به خداوند واگذار می‌کند.

 به سرانجام رسیدن امر الهی به دلیل قدرت و حکمت الهی است.

«فَهُوَ حَسبُهُ» - به خدا پناه می‌آورند روی به درگاه او دارند.

«وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم» - به خدا پناه می‌آورند و روی به درگاه او دارند.

«فَهُوَ حَسبُهُ» - بیشتر به خدا عشق می‌ورزند و با او انس می‌گیرند.

«وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم» - بیشتر به خدا عشق می‌ورزند و با او انس می‌گیرند. 

آرامش یافتن با یاد خداوند _ خداوند اسرار را می‌داند و بر اندیشه‌ها آگاه است.

آرامش یافتن با یاد خداوند _ سررشتة کارها به دست خداوند است.

روی آوردن به درگاه خداوند _ سررشتة کارها به دست خداوند است.

روی آوردن به درگاه خداوند _ خداوند اسرار را می‌داند و بر اندیشه‌ها آگاه است.

به خدا اعتماد نموده و کار و نتیجه‌اش را به خداوند واگذار کند.

کارها به خدایی که از هرکس به بندگانش مهربان‌تر است سپرده شود.

در عین عمل به وظیفه و انجام صحیح مسئولیت به خدا توکل نماید.

بداند که گاهی چیزهایی را به نفع خود می‌پنداریم در حالی که به ضرر ماست.