شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 5303

الف - ب

الف -ج

د - ه

الف - د

نه هر که گوید سخن نامش سخندان شود / نه هر که شد سوی بحر گوهر غلتان شود

چند به ناز پرورم مه بتان سنگدل / یاد پدر نمی‌کنند این پسران ناخلف

طرف کرم ز کس نبست این دل پر امید من / گرچه سخن همی برد قصۀ من به هر طرف

بی‌خبرند زاهدان نقش بخوان و لا تقل / مست ریاست محتسب باده بده و لا تخف

دلم رمیده لولی‌وشی‌ست شورانگیز / دروغ‌وعده و قتّال‌وضع و رنگ‌آمیز

فدای پیرهنِ چاک ماهرویان باد / هزار جامه تقوا و خرقه پرهیز

پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر / به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز

خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد / که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز

صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت            ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت

چون چشم تو دل می‌برد از گوشه نشینان       همراه تو بودن گنه از جانب ما نیست

نه من سبوکش این دیر رند سوزم و بس            بسا سرا که در این کارخانه سنگ و سبوست

ز درد عشق تو دوشم امید صبح نبود          اسیر عشق چه تاب شب دراز آرد؟