شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 9127

افسوس که سرمایه ز کف بیرون شد / وز دست اجل بسی جگرها خون شد

از تو به که نالم که دگر داور نیست / وز دست تو هیچ دست بالاتر نیست

نقش مستوری و مستی نه به دست من و توست/ آن‌چه سلطان ازل گفت بکن آن کردم

گر عاشق و میخواره به دوزخ باشند / فردا بینی بهشت همچون کف دست

سر معشوق‌ داری سر درانداز / که عاشق زحمت سر برنتابد

باد سر زلفت از سر آغوش / دستار سر سران ربوده

چندین سر و پای نازنین از سر و دست / از مهر که پیوست و به کین که شکست

این نکته نوشته‌ایم در دفتر عشق / سر دوست ندارد آن که دارد سر عشق

با وجود حسن رخسارت که شهری مست از اوست / من خراب حُسن طبع و مست گفتار توام

خورشید بر سرو روان دیگر ندیدم در جهان / وصفت نگنجد در بیان نامت نیاید در قلم

چندین هزار رهرو دعوی عشق کردند / بر خاتم طریقت منصور چون نگین است

بی‌ ماه مهر افروز خود تا بگذرانم روز خود / دامی به راهی می‌نهم مرغی به دامی می‌زنم

چشم‌ها نه شگفت اگر شد پر ستاره بی‌رُخش / کاختران از غیبت خورشید گردند آشکار

 ناوک چشم تو در هر گوشه‌ای / هم‌چو من افتاده دارد صد قتیل

 مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو / یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

 بدان طوق و گوی آن مه مهرجوی / ز مه طوق برده ز خورشید گوی