شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 16448

یکی نره گوری بزد بر درخت/ که در چنگ او پر مرغی نسخت

تا ترکش افلاک پر از تیر و کمان است/ ما بی سر و پایان همه نارنج نشانیم

غمی بد دلش ساز نخجیر کرد/ کمر بست و ترکش پر از تیر کرد

کنون رفت باید به بیچارگی/ سپردن به غم دل به یکبارگی

گفت خاموش که در پسی مردن به که حاجت پیش کسی بردن. (ناکامی)

طریقتی است که تا اشتها غالب نشود نخورند و هنوز اشتها باقی بود که دست از طعام بدارند. (نفی شکم‌پرستی)

رنجوری را گفتند دلت چه خواهد؟ گفت: آن که دلم چیزی نخواهد. (وارستگی)

ظاهر حالش به نعمت دنیا آراسته و خسّت نفس در وی متمکّن. (خشک‌دستی)

هر چه در زیر چرخ نیک و بدند / خوشه‌چینان خرمن خردند (حماسی)

اینان مگر ز رحمت محض آفریده‌اند / کآرام جان و انس دل و نور دیده‌اند (غنایی)

سواری چو من پای بر زین نگاشت / کسی تیغ و گرز مرا بر نداشت (تعلیمی)

گفتم: ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب / گفت: در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب (نمایشی)