شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 2484

چه توان گفت در لطافت دوست؟ / هرچه گویم از آن لطیف‌تر است

آن که منظور دیده و جان است / نتوان گفت شمس یا قمر است

برگ تر خشک می‌شود به زمان / برگ چشمان ما همیشه تر است

سعدی از بارگاه حضرت دوست / تا خبر یافتست، بی‌خبر است

سروبالای کمان ابرو اگر تیر زند / عاشق آن است که بر دیده نهد پیکان را

مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند / که اعتراض بر اسرار علم غیب کند

من که باشم در آن حرم که صبا / پرده‌دار حریم حرمت اوست

کاشکی پرده برافتادی از آن منظر حسن / تا همه خلق ببینند نگارستان را

دلم که گوهر اسرار حسن و عشق در اوست / توان به دست تو دادن گرش نکو داری

بنوش می که سبک‌‌روحی و لطیف مدام / علی‌‌الخصوص در آن دم که سر گران داری

که را رسد که کند عیب دامن پاکت / که همچو قطره که بر برگ گل چکد، پاکی

ساقیا جام می‌‌ام ده که نگارندۀ غیب / نیست معلوم که در پردۀ اسرار چه کرد

دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را / داد ز خویش چاشنی جان ستم چشیده را

غم به سراپرده شد آتش پرورده شد / گرفت در جان ما نوبت دیدار خاست

گر دل دهی ای پسر بدین پند / از پند پدر شوی برومند

آن‌جا که اوست کیست که پیغام من برد / یا عرضه دارد این سخنان مبتّرم