شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفتم: جمال و کمال | آزمون شماره 16962

بس که در مزرع جان دانه آز افکندیم / عاقبت رست به باغ دل ما خاری چند

جز میانش بر بدن یک موی نیست / وز غم او هست یک مویم بدن 

کجا از ورطه عشقت برم جان / چو می‌دانم که غرقابی است روشن 

راستان سرو شمارندت اگر در باغی / صادقان صبح شمارندت اگر بر بامی 

دو

چهار

سه

یک

از دورت می جویند و نزدیکتر از جانی ! ندانم که در جانی یا جان را جانی !

خاصه او آن کس است که از سبب دیدن رهاست

جان خود را طعمه سازیم ، بازی را که در فضای طلب تو پروازی کند

چند خوانی و رانی ؟