شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 21116

مرا گفتی: که از پیر خرد پرسم علاج خود / خرد منع من از عشق تو فرماید چه فرمایی (واژه‌آرایی، تشخیص)

مراد ما نجویی ورنه رندان هوس‌جو را / بهار شادی‌انگیزی حریف باده پیمایی (واج‌آرایی، تضاد)

من آزرده‌دل را کس گره از کار نگشاید / مگر ای اشک غم امشب تو از دل عقده بگشایی (واج‌آرایی، کنایه)

گویند اصل آدمی خاک است و خاکی می‌شود / کی خاک گردد آن کسی کو خاک این درگاه شد (تلمیح، واژه‌آرایی)

غریب نیست که بیگانه گردد از همه عالم            هر آن غریب که در شهر آشنای تو باشد

بر کن ز بن این بنا که باید                                               از ریشه بنای ظلم برکند

دل گفت وصالش به دعا باز توان یافت       عمری است که عمرم همه در کار دعا رفت

غزال اگر به کمند اوفتد عجب نبود                      عجب فتادن مرد است در کمند غزال