شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 9013

رضا به داده بده وز جبین گره ‌بگشای / که بر من و تو در اختیار نگشادست

ای قوم به حج رفته کجایید کجایید / معشوق همین‌جاست بیاید بیایید

عشق بر من ز وفاداری معشوق خوش است / خوش بود عشق چو معشوق وفادار بود

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت / وز بستر عافیت برون خواهم خفت

عشق ذوقی است هم‌نشین حیات / بلکه چشم است بر جبین حیات

تو چیزی مدان کز خرد برتر است / خرد بر همه نیکویی‌ها سر است

زبان خامه ندارد سَرِ بیان فراق / وگرنه شرح دهم با تو داستان فراق

قسمت چو به تقدیر قضا رفت، رضا ده / «سلمان» چه توان کرد نصیب این قدر آمد

اگر تو جور کنی جور نیست تربیت است / و گر تو داغ نهی داغ نیست درمان است

به اختیار قضای زمان بباید ساخت / که دایم آن نبود که اختیار ما باشد

این هوای خوش و این دشت دلارام نگر/ وین بهاری که بیاراست زمین را یک‌سر

ماجرای عقل پرسیدم ز عشق / گفت معزول است و فرمانیش نیست

تاریخ‌نویسی که از همان اوایل دوره‌ مغول شروع شد، در دوره تیموری هم ادامه یافت.

به وجود آمدن سستی و ضعف در ساخت دستوری جملات نثر از ویژگی‌های دیگر این دوره است.

در این دوره، کتاب‌های عرفانی معتبری نوشته شد.                    

به علت کشتن یا متواری ساختن فضلا و نابودی کتابخانه‌ها، از صحّت و اتقان مطالب کاسته شد.