شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 8634

گذر از دست رقیبان نتوان کرد به کویت / مگر آن‌وقت که در سایه زنهار تو باشم

دوش گفتم بکند لعل لبش چاره من / هاتف غیب ندا داد که آری بکند

یار بارافتاده را در کاروان بگذاشتند / بی‌وفا یاران که بربستند بار خویش را

دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم / ریسمان در پای حاجت نیست دست‌آموز را

زمرد لباس‌اند یا لعل‌جامه / درختان که تا دوش بودند عریان

چو من صلح جویم شفیع او بود / چو در جنگ آیم بود خنجر او

خردمند شاها رعیت پناها / که مخصوص بادی به تأیید سرمد

وجودم به تنگ آمد از جور تنگی / شدم در سفر روزگاری درنگی

گفت ای پسر این نه جای بازی است / بشتاب که جای چاره‌سازی است

خدا را بر آن بنده بخشایش است / که خلق از وجودش در آسایش است

بگفت از دل شدی عاشق بدین‌سان / بگفت از دل تو می‌گویی من از جان

دل من نه مرد آن است که با غمش برآید / مگسی کجا تواند که برافکند عقابی