شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 7328

چون خداوند اسرار و میزان بینش آنان را می‌داند. _ «وَ عَسیَْ اَن تَکرَهوا شَیئاً وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم وَ عَسیَْ اَن تُحِبّوا شَیئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُم»

چون می‌دانند سررشتة کارها به دست خداست. _ «وَ عَسیَْ اَن تَکرَهوا شَیئاً وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم وَ عَسیَْ اَن تُحِبّوا شَیئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُم»

چون می‌دانند سررشتة کارها به دست خداست. _ «اِن اَرادَنِیَ اللهُ بِضُرٍّ هَل هُنَّ کاشِفاتُ ضُرِّهِ اَو اَرادَنی بِرَحمَةٍ، هَل هُنَّ مُمسِکاتُ رَحمَتِهِ قُل حَسبِیَ الله»

چون خداوند اسرار و میزان بینش آنان را می‌داند. _ «اِن اَرادَنِیَ اللهُ بِضُرٍّ هَل هُنَّ کاشِفاتُ ضُرِّهِ اَو اَرادَنی بِرَحمَةٍ، هَل هُنَّ مُمسِکاتُ رَحمَتِهِ قُل حَسبِیَ الله»

ابزار و اسباب بنابر توکل فرد قرار داده شده و بی‌توجهی به آن، بی‌توجهی به علم الهی است.

توکل در جایی درست است که انسان مسئولیت و مصلحت خود را بشناسد و به آن عمل کند.

توکل‌کننده‌ای که اهل معرفت باشد، برای راهیابی به نیازهایش، از ابزار و اسباب بهره می‌جوید.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و از ابتدا همة کارها را به خداوند حکیم و قادر بسپارد.

توکل کردن، فقط به معنای گفتن جملة «خدایا، بر تو توکل می‌کنم» نیست.

توکل در جایی درست است که انسان واقعاً خدا را تکیه‌گاه خود ببیند و حقیقتاً به او پناه آورد.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و فقط با نیت خالص به خدا پناه آورد.

توکل در جایی درست است که ابتدا انسان مسئولیت و وظیفة خود را به خوبی انجام دهد و سپس بر خدا توکل کند.

بی‌میلی به رشته‌های دنیایی – افزایش قوای فکری با گذر زمان

عدم دل‌بستگی به ثروت یا مقام - افزایش قوای فکری با گذر زمان

بی‌میلی به رشته‌های دنیایی – رابطة معکوس میان سن و توان تصمیم‌گیری

عدم دل‌بستگی به ثروت یا مقام - رابطة معکوس میان سن و توان تصمیم‌گیری

به جای پناه بردن به دیگری با نیت خالص به خدا پناه آورند.

به جای غفلت از خدا و آخرت، به کار و تلاش در عبادت بپردازند.

به جای دعا، مسئولیت خود را انجام دهند و تنبلی نکنند.

به جای تکرار گناه، از آن بازگشته و عمل صالح انجام دهند.