شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 11261

باء برّ او بر بندگان او، سین سرّ او با دوستان او، میم منّت او بر مشتاقان او. اگر نه برّ او بودی رهی را چه جای تعبیه سرّ او بودی؟

اگر مسارعت نمایی امانی دهم بر تقصیری که تا این غایت روا داشته‌ای و از خدمت و دیدار او تقاعدی نموده و اگر توافقی کنی بالفور بازگردم.

در اعزاز و ملاطفت، اطناب و مبالغت نمود و روی به تفحّص حال و استکشاف کار او آورد و اندازه رای و خرد او به امتحان و تجربت بشناخت.

دست حسد سرمه بیداری در چشم وی کشید و فروغ خشم، آتش غیرت در مفروش وی پراکند تا خواب و قرار از وی بشد.

بشر ماورای جلالش نیافت/ بصر منتهای جمالش نیافت

ما برون را ننگریم و قال را / ما درون را بنگریم و حال را

زبانش توان ستایش نداشت/ روانش گمان نیایش نداشت

زشت باید دید و انگارید خوب/ زهر باید خورد و انگارید قند

عالَم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت / فتنه‌انگیز جهان نرگس جادوی تو بود

 کس چو حافظ نگشود از رخ اندیشه نقاب / تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند

غرور حسن اجازت مگر نداد ای گل / که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

 صدف‌وار گوهرشناسانِ راز / دهان جز به لؤلؤ نکردند باز

عابدان جزای طاعت خواهند و بازرگانان بهای بضاعت. من بنده امید آورده‌ام نه طاعت.

مودّت اهل صفا چه در روی و چه در قفا نه چنان کز پَسَت عیب گیرند و در پیشت میرند.

یاد دارم که در ایام طفولیت متعبد بودمی و شب‌خیز و مولع زهد و پرهیز.

دزدی به خانه پارسایی درآمد، چندان که جست چیزی نیافت، دل‌تنگ شد.