شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 21380

من پیر سال و ماه نیم ‌یار بی‌وفاست / بر من چو عمر می‌گذرد پیر از آن شدم

ز دست کوته خود زیر بارم / که از بالابلندان شرمسارم

آیینه‌ شاهی است بر این صفّه صفوت / صوفی به ادب باش و بر این صفّه صفا کن

ما را همه شب نمی‌برد خواب / ای کشته‌ روزگار دریاب

چه شود گر من و تو چند قدح باده خوریم / باده از خون رزان است نه از خون شماست

تا دم از شام سر زلف تو هر جا نزنند / با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست

بر دوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم / تا دیده من بر رخ زیبای تو باز است

صحبت یار عزیز حاصل دور بقاست / یک دمه دیدار دوست هر دو جهانش بهاست

ای خسرو سلطان من سلطان سلطانان من/ ای آتشی انداخته در جان زیرکسار من

چون که نورافشان کنی در گاه بخشش روح را / خود چه پا دارد در آن دم رونق اعمال‌ها

ناز و مستی دلبران بر عاشقان زیبا بود/ ناز را با مستی اندر دلبری دمساز کن

دلکی هست مرا وین همه دلبر در پیش/ نتوان دادن یک دل‌، به هزاران دلبر

بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت / گر چه نبود در نگارستان خط مشکین غریب

ای آسمان چو دور ندیمانش دیده‌ای / در دور خویش شکل مدوّر گرفته‌ای

عشق، شوری در نهاد ما نهاد / جان ما در بوتة سودا نهاد

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد / من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد