شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 9422

خالق و رازق زمین و زمان/ حافظ و ناصر مکین و مکان

ای ثنای تو سروران را ورد/ وی لقای تو اختران را فال

هر آن وصفی که گویم بیش از آنی/ یقین دارم که بی شک جان جانی

کفر بود نفی ثباتش مکن/ جهل بود وقف جهاتش مکن

ای منور به تو نجوم جمال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

ای آن که جهان را همه فخر از حسب توست/ وی آن که شهان را همه فخر از نسب توست 

ای روی تو کوکب جهان‌آرایی/ وی بوی تو اشهب روان‌آسایی

محبوسم و طالع است منحوسم/ غمخوارم و اختر است خونخوارم 

تویی و جز تو چیزی نیست اعیان / تویی عقل و تویی قلب و تویی جان

از جفا تا او چهار انگشت بود / از وفا تا عهد صد فرسنگ داشت

طبع تو دمساز نیست عاشق دلسوز را / خوی تو یاری‌گرست یار بدآموز را

گهی پیدا شوی در رفعت خود / گهی پنهان شوی در قربت خود

ای نوبهار! سرو نبیند همی تذرو / ای آفتاب! نور نیابد همی سها

خداوندی که رایش گوهر اقبال را شد کان / عدوبندی که راهش پیکر آمال را شد جان

ز دست چنگ‌نوازت شدم چو نالان عود / ز زلف مشک‌فشانت شدم چو سوزان عود

ز دودی گنبد خضرا کند او / ز پیهی نرگس بینا کند او